Levensbloed is het tweede deel van de Everlife-trilogie. Aan het einde van het vorige boek maakte Tenley een keuze tussen de twee rijken. Dit boek gaat in op haar leven na de dood en de consequenties van haar keuze. Personages worden verder uitgediept en ook ontdekt ze een aantal wrange feiten over Vele Eindes, de plek waar ongebonden mensen terecht komen.

Spoileralert: Deze tekst kan spoilers bevatten wanneer je deel 1 nog niet gelezen hebt.

Samenvatting
Het tweede deel gaat meteen verder daar waar het eerste deel eindigde. In het vorige deel werd het een en ander over het tweede leven uitgelegd, maar werd er ook aandacht besteedt aan zaken uit een verder verleden. In het tweede deel worden al deze zaken nog verder uitgediept en wordt er nog meer op ingegaan. Ik zal per onderwerp even uitleggen wat erover werd verteld in deel een, en wat daar verder mee gedaan wordt in deel twee.

De huls
Zo kunnen zielen (mensen na hun eerste dood) in een huls kruipen en daardoor een menselijke gedaante aannemen. Toen Tenley zich in Prynne bevond, kon ze Bow en Killian waarnemen omdat ze een huls droegen. Ook werd duidelijk dat een huls niet hoeft te lijken op de ziel die erin ziet. Zo bleek dat Bow helemaal geen meisje was, maar een knappe en vriendelijke jongen die Archer heette. Je kunt als ‘sterveling’ niet het verschil zien tussen een huls en een sterveling, wel voelen. Je kunt een ziel in principe niet doden als hij in een huls zit. Tenzij de ziel vast blijft zitten in de huls en de ziel met het lichaam van de huls sterft, zoals gebeurde met Archer.

Vele Eindes
Ook werd Vele Eindes geïntroduceerd. De plek waar mensen heen gaan als ze sterven in het eerste leven, maar nog geen contract hebben getekend voor een van de twee rijken. Hoewel het eerst zeer de vraag is of Vele Eindes wel bestaat en zo ja, wat voor plek het dan moet zijn, gaan er geruchten rond dat het te vergelijken is met je ergste nachtmerrie. In het eerste deel komt Tenley hier een aantal keren terecht omdat ze een soort bijna-dood-ervaring meemaakt doordat er op haar gejaagd wordt. Ze komt er dan achter dat de geruchten waar zijn en dat Vele Eindes een duistere plek is waar elke ziel eindeloos wordt opgejaagd door akelige monsters zoals de skeletvogels. In deel twee blijkt dat Vele Eindes niet alleen een plek is voor mensen die ongebonden zijn, Tenley komt er ook achter dat dit het huis is van zielen die hun tweede dood sterven in Myriad, dit om te voorkomen dat men erachter komt dat ‘fusie’ niet bestaat. Fusie leg ik later in deze tekst nog eens uit.

Archer en Killian
Ook werd in het eerste deel het een en ander duidelijk over de rivaliteit tussen Archer en Killian. Killian en Archer waren vroeger als kleine jongens elkaars beste vrienden en beide woonden voordat ze een contract konden tekenen in Myriad. Mensen die namelijk voor hun achttiende sterven in het eerste leven, hoeven namelijk nog niet te kiezen en komen dan gewoon bij hun familie te wonen in een van de rijken. Eigenlijk was Archer de enige die Killian echt vertrouwde. Killian heeft een rotte jeugd achter de rug, waar in het tweede deel ook nog schimmig over wordt gedaan. Maar Archer besloot uiteindelijk om zijn familie en zijn vriend Killian op te geven door voor Troika te tekenen. Het rijk van (naasten)liefde en licht sprak hem namelijk meer aan dan de hebzucht van Myriad. Archer wordt daarom door Killian als een verrader gezien.
Om hem dit verraad betaald te zetten, zette hij zich in om de ziel van het meisje Dior te winnen voor Myriad. Dior was het meisje waar Archer verliefd op was en waar hij veel van hield. Killian bood Dior echter niet zomaar een contract aan, hij bood haar een wurgcontract aan. Dior is namelijk een arts die geen onderscheid mag maken tussen patiënten. Ze behandelt zowel Troikanen als mensen die hebben getekend voor Myriad. Maar in het contract met Myriad staat dat, hoewel zij iedereen moet behandelen, ze wordt gestraft wanneer zij Troikanen behandelt. Toch tekende Dior dit contract omdat Killian beloofde dat als zij dit contract tekende, hij ervoor kon zorgen dat Diors doodzieke vader niet zou sterven. Nadat Dior tekende, leek haar vader inderdaad aan te sterken, maar dit werd kunstmatig in stand gehouden waardoor Diors vader een paar dagen later alsnog kwam te overlijden. In deel twee komt Dior wederom in beeld en proberen Tenley en Levi haar te laten overlopen naar Troika en het wurgcontract van Killian ongedaan te maken. Mensen kunnen immers overlopen van het ene rijk naar het andere, al gaat daar wel een emotioneel en lastig proces aan vooraf.

Maar om even terug te kopen op de rivaliteit tussen Killian en Archer; Je kunt je voorstellen dat toen Killian en Archer allebei werden ingezet om de ziel van Tenley te werven, het een kwestie was van oog om oog, tand om tand. Archer gelooft niet dat Killian goede bedoelingen heeft met Tenley en dat hij haar alleen maar als een trofee ziet. Hoewel je aan het einde van het eerste boek gelooft dat Killian oprecht gevoelens heeft voor Tenley, ga je daar in deel twee eigenlijk weer aan twijfelen omdat Killian aan zijn meerderen in Myriad vertelt dat hij alsnog probeert om Tenley naar Myriad te krijgen. Aan de andere kant moet Killian dit ook wel zeggen, anders wordt hij zelf gedood. Hij slacht in deel twee namelijk ook mensen van zijn eigen volk af om Tenley te beschermen, maar hij geeft aan dat hij anders niet geloofwaardig op Tenley overkomt.

Rust en fusie
Aan het einde van het eerste deel, kiest Tenley vlak voor haar eerste dood voor Troika, het rijk dat streeft naar liefde en licht. Het is ook tevens het rijk waar Archer ooit voor koos, maar helaas moeten we Archer in dit boek missen. Archer’s ziel is namelijk gedood in een gevecht om Tenley en is vervolgens naar de Rust gegaan. Dit gebeurde aan het einde van het eerste boek. De Rust is de plek waar je heengaat als je in het tweede leven sterft. Dit geldt althans voor de Troikanen. In Myriad gelooft men dat je ziel gefuseerd wordt met een andere ziel en opnieuw aan het eerste leven begint. In Myriad denkt men dat Tenley gefuseerd is met een belangrijke generaal. Daarom wilden ze haar zo graag hebben, want zij zou daardoor bijzondere krachten beschikken. En daarom blijft Myriad in deel twee Killian ook steunen in zijn race om Tenley alsnog te winnen voor Myriad. Echter komt Tenley er in deel twee achter dat fusie helemaal niet bestaat en dat de zielen die hun tweede dood sterven in Myriad naar Vele Eindes gaan.

Schakel en Opheffer
In Troika gelooft men dat Tenley een Schakel is. Een schakel is iemand die bijzondere krachten heeft, de duisternis verjaagt met licht, licht uit te stralen. Een Schakel bekleedt daarom altijd een hoge functie. De hoogste binnen alle Generaals. De versie van Myriad heet een Opheffer. Die verjaagt het licht juist door duisternis uit te stralen.

Dat men in Troika gelooft dat Tenley een schakel is, wordt al snel duidelijk, want Tenley wordt opgeleid door de beroemde en geliefde Generaal Levi met wie ze een hechte band opbouwt. Maar Levi is niet de enige met wie ze goed contact krijgt. De familie van haar moeder is Troikaans waardoor ze haar grootmoeder en overgrootmoeder ontmoet, maar ook haar jonge broertje Jeremy ziet ze terug in Troika. Ook ziet ze een aantal vrienden terug uit Prynne, zoals Clay. Maar ook ontmoet ze de broer van Archer: Victor.

Toch is niet iedereen even blij met Tenley in Troika. Sommigen vinden haar een verrader omdat ze Killian verdedigt tijdens gevechten, terwijl Killian aardig wat Troikanen heeft gedood in het verleden. Desondanks twijfelt Levi echter niet aan haar en krijgt Tenley allerlei stevige verantwoordelijkheden toegewezen en wordt Tenley op diverse missies gestuurd in Het Land van Oogst (de mensenwereld), waar ze telkens weer haar geliefde Killian tegenkomt met wie ze in het geheim afspraakjes heeft. Daardoor blijven er Troikanen aan haar loyaliteit voor Troika twijfelen. Maar het enige wat Tenley wil, is vrede tussen beide rijken.

Tenley gaat Troika en de Troikaanse visie ook steeds meer omarmen in deel twee. Ze krijgt allerlei opdrachten tijdens haar trainingsperiode die ze dient op te lossen zodat ze haar innerlijke kracht, haar licht, kan ontgrendelen en leren gebruiken. Deze opdrachten gaan over vergeven en liefhebben. Ze moet leren om zelfs haar ergste vijanden te kunnen vergeven voor hun vreselijke daden. Deze Troikaanse visie zorgt er ook voor dat ze steeds meer hunkert naar vrede tussen de twee rijken.

Wanneer Troika wordt gebombardeerd en onder vuur komt te liggen, blijken er verraders onder haar nieuwe vrienden te zijn die niet bepaald het beste met haar of met Troika voor hebben en het haar behoorlijk lastig maken om het beste in iedereen te zien. Wie kan ze vertrouwen? En is vrede tussen de twee rijken eigenlijk wel mogelijk?


Mening
Het vorige boek was erg spannend en daarom verheugde ik me erop om te lezen hoe het verder ging. Toch vond ik dit boek, op sommige dramatische passages na, niet zo spannend als het eerste boek. Er wordt veel nieuwe informatie geïntroduceerd, soms een beetje teveel waardoor je beeld van het tweede leven niet helemaal helder wordt en niet alles wordt even duidelijk uitgelegd. De komst van de ziekte Penumbra is daar een voorbeeld van. Ook de nieuwe personages blijven een beetje vlak en worden niet echt uitgediept. Dior en Javier en hun verhaal, het bleef voor mij allemaal een beetje vaag terwijl ik eerder het verhaal van Dior en haar relatie tot Archer en Killian heel helder vond.

Saai wordt het boek met de komst van alle nieuwe informatie overigens niet. Showalter is namelijk niet flauw en heeft er weinig moeite mee om heldhaftige personages te laten sterven, waardoor het verhaal niet verliest aan sensatie.

Daarnaast begreep ik dat Showalter het spannend probeert te maken door te onthullen dat fusie helemaal niet bestaat en dat de zielen van Myriad naar Vele Eindes gaan. Maar dat zorgde bij mij eigenlijk voor verwarring. Want waarom wil Myriad Tenley dan zo graag hebben als ze helemaal niet gefuseerd is met een generaal? Ik kan zelf wel redenen bedenken, maar ik vond het jammer dat Showalter hier geen duidelijke uitleg over geeft. Je mist dus bepaalde motieven.

Wat ik wel goed vond aan dit boek, is dat je je blijft afvragen of Killian nou loyaal is aan Myriad of aan Tenley. Je ziet in het boek diverse ‘mailwisselingen’ tussen Killian en zijn leidinggevende. Hij beweert dat hij alsnog Tenley voor zich probeert te winnen en haar naar Myriad probeert te leiden en dat hij juist haar vertrouwen heeft gewonnen door te accepteren en aan te moedigen dat ze voor Troika moest tekenen.

Een ander thema wat continu voortkabbelt in het boek, is de Opstand. Binnenkort zal de Opstand plaatsvinden en zal er één Troikaan mogen terugkeren uit de rust. Uiteraard is het aan Tenley om te beslissen wie er terug mag keren. Doordat er zoveel mensen om Tenley heen sterven, ga je je steeds meer afvragen voor wie ze gaat kiezen. Maar ik vond het irritant dat het antwoord pas wordt gegeven in het derde boek.

Al met al was ik niet razend enthousiast over dit tweede deel. Veel nieuwe informatie, veel nieuwe personages, ik miste Archer en de grote verantwoordelijkheden die Tenley werden toebedeeld als groentje vond ik onrealistisch. Myriad wordt ook steeds meer ‘het slechte rijk’, terwijl dat in het begin van het eerste deel helemaal niet ter sprake was. Ik had liever gezien dat er geen goed of slecht rijk was geweest, maar dat er alleen behoorlijke verschillen waren tussen de rijken en de visies en dat de rijken daardoor onmogelijk in vrede met elkaar konden leven. Een goed en een slecht rijk vind ik persoonlijk een beetje cliché. Desondanks alle punten van kritiek las het boek gemakkelijk weg en werd het niet saai.


Over Gena Showalter

Gena Showalter is een Amerikaanse auteur die in 1975 ter wereld kwam in Oklahoma. Op haar 27e publiceerde zij haar eerste boek ‘The Stone Prince’. In de jaren erna heeft ze niet stil gezeten, want inmiddels heeft ze meer dan 50 boeken op haar naam staan. Ze is een New York Times en USA TODAY bestseller auteur en schrijft voornamelijk Young Adults waarin duistere liefdes centraal staan en waar een goede portie seks in voorkomt. De eerste keer dat ik Gena opzocht op Google dacht ik dan ook dat ze schrijfster was van bouquetreeks romannetjes.

Gena vertelt over de Everlife-reeks dat Tenley in haar oorspronkelijke ideeën Iris heette en dat ze niet in Prynne zat, maar in een kast, voor straf. Dit heeft ze al snel veranderd. De kast werd een gesticht en de hoofdpersoon telde de dagen door in haar vinger te prikken en te snijden om zo een streep van bloed achter te laten op de muur. Elke streep staat voor een nieuwe dag. De hoofdpersoon is geobsedeerd door de cijfers en zo kwam Showalter op het idee om haar Tenley (afgeleid van Ten, 10) te noemen.