Verras me is een verhaal waarin de vraag “Hoe houd je het 68 jaar met elkaar uit?” centraal staat. Het gaat over het huwelijk van hoofdpersoon Sylvie en haar man Dan. Zij hebben van de arts te horen gekregen dat ze kerngezond zijn en dat ze naar schatting nog zeker 68 jaar met elkaar getrouwd kunnen zijn. Die opmerking slaat in als een bom, met alle gevolgen van dien.

Samenvatting

Het verhaal gaat over Sylvie en Dan die 10 jaar getrouwd zijn, en twee jonge dochters hebben. Ze wonen in een fijn huis, hebben allebei een baan en alles lijkt eigenlijk van het leien dakje te gaan. Wanneer hun zorgverzekering verlengd moet worden, moeten ze een gezondheidscheck ondergaan. De arts is zeer te spreken over hun gezondheid en vertelt dat ze allebei wel een jaar of honderd kunnen worden. Sylvie berekent al snel dat ze dan nog 68 jaar met Dan getrouwd zal zijn. “Hoe houd je het 68 jaar met elkaar uit?” en “Hoe houd je het leuk?” zijn de vragen die door Sylvie’s hoofd spoken en haar nerveus maken.

Maar al gauw komt ze met een oplossing. Ze stelt aan Dan voor om elkaar regelmatig te verrassen om hun huwelijk spannend te houden. De ene verrassing na de ander wordt uit de doeken gedaan en het gaat vrijwel altijd mis. De boudoir fotoshoot van Sylvie is een grote mislukking, Dan organiseert een reünie met een oude vriendin van Sylvie, maar nodigt per ongeluk de verkeerde uit… En zo gaat het zeker het halve boek door.

Ondertussen wordt er ook ingezoomd op het leven van Sylvie. Zo blijkt haar charmante en zeer geslaagde vader enkele jaren geleden te zijn verongelukt. Hier heeft ze veel verdriet van gehad en nog altijd mist ze haar vader enorm, maar wat haar al een tijdje opvalt, is dat Dan geïrriteerd raakt als het over haar vader gaat. Waarom, dat wil hij nooit zeggen.

Verder wordt ook de zakelijke kant van Sylvie onder de loep genomen. Ze werkt in een museum dat overduidelijk zijn beste tijd heeft gehad. Bezoekers blijven weg en de eigenaar overweegt om de tent te sluiten en er een appartementencomplex van te maken.

Wanneer Dan zijn Sylvie op een avond meeneemt voor een vrijpartij in de buitenlucht, belanden ze in een prachtige, afgesloten tuin vol met beelden (waar je blijkbaar heel lekker op kunt seksen). Na de vrijpartij vraagt Sylvie hoe Dan wist van deze plek en dan vertelt Dan dat hij vroeger in zijn jonge jaren mee had geholpen met het aanleggen van deze tuin. Ook komt ter sprake dat hij toen verkering had met een meisje die Mary Holland heet. Dat verbaast Sylvie, want ze heeft nog nooit van Mary Holland gehoord terwijl ze al Dan’s exen kent.

Sylvie wordt achterdochtig en komt in de week erna erachter dat Dan naar haar zoekt op internet. Vervolgens besluit Dan zonder te overleggen om Mary en wat andere vrienden uit die tijd uit te nodigen. Dan lijkt ook erg afwezig sinds hun bezoekje aan de tuin en Sylvie is als de dood dat de vrijpartij in de tuin herinneringen bij Dan naar boven heeft gehaald die beter hadden kunnen blijven rusten.

Wanneer Sylvie Mary ontmoet, blijkt Mary ook nog eens beeldschoon te zijn. Ook is ze getuige van een innige omhelzing, waarvan niet de bedoeling was dat ze dat zou zien. Wanneer ze uiteindelijk ook nog eens ontdekt dat Dan een tweede telefoon heeft waar allemaal berichtjes in staan van Mary, weet Sylvie het zeker: Dan heeft affaire! Dat is nog eens een verrassing…

Mening

Dit is het tweede boek dat ik van Sophie Kinsella heb gelezen en wederom was het verhaal vlot geschreven. Ondanks dat het gemakkelijk leest, was het totaal niet mijn ding en ik vond de zogenaamde “hilariteit” erg over de top. Elke verrassing die Sylvie of Dan bedacht ging fout. Wanneer Sylvie een luxe ontbijt op bed besteld per koerier, blijkt het een ontbijt met allerlei rariteiten te zijn die niet smerig smaken. Wanneer Sylvie peperdure kaartjes koopt voor een voorstelling waar Dan zeker weten graag naartoe wilt, dan blijken er ineens 2 taxi’s voor de deur te staan want Dan had op diezelfde avond blijkbaar ook een verrassing gepland. En in plaats van te overleggen wat ze gaan doen, vragen ze aan de oppas om te beslissen. Zij kiest voor de verrassing van Dan, wat een grote mislukking blijkt te zijn.

Hoewel Dan en Sylvie 10 jaar getrouwd zijn, schijnen ze elkaar niet genoeg te kennen om te weten dat Sylvie een grote slang als huisdier niet bepaald een aangename verrassing vindt. De aanschaf van de slang komt erg uit de lucht vallen, is nergens op gebaseerd en ik vond het gewoonweg frustrerend om erover te lezen.

Daarnaast is “Prinses Sylvie” het koosnaampje van Sylvie en noemt Sylvie haar ouders nog altijd “pappie” en “mammie”. Zelfs wanneer ze haar moeder tegenkomt op een advocatenbureau. Ook erg storend.

Sylvie werkt in een museum onder leiding van een ouderwetse dame op leeftijd. Niets is gedigitaliseerd en mevrouw Kendrick, de baas van Sylvie, schijnt helemaal niets te weten van sales, communicatie en het runnen van een bedrijf. Hoewel Sylvie helemaal niet overkomt als een type dat over zich heen laat lopen of zich laat afkafferen als ze feedback geeft op de gang van zaken, gebeurt dit wel. Het past helemaal niet bij het personage. De eigenzinnige Sylvie trekt zelfs speciaal voor mevrouw Kendrick bloemenjurkjes aan omdat zij daar blij van zou worden en doet alles precies zoals de knettergekke Mevrouw Kendrick het wil, ook al is het onzin. Het stoorde me nogal.

Tijdens het lezen heb ik er vaak aan gedacht om het boek weg te leggen omdat het me zo irriteerde. Maar toen ik veelbelovende recensies las over het plot, heb ik toch maar even door de zure appel heen gebeten en het boek uitgelezen. Helaas ben ik ook hier niet over te spreken. Het verhaal is doorgaans zo luchtig en gaat nergens over, maar wordt dan ineens afgesloten met een vrij ernstige zaak. Ik zal verder niets verklappen, maar het grote geheim van Dan is niet bepaald luchtig en ik vond het ook heel ongepast om zo’n best wel heftig misdrijf er nonchalant in te knallen. Nogal roekeloos van de auteur. Ik kan het boek daarom helaas niet aanraden.

Over Sophie Kinsella

Sophie Kinsella is het pseudoniem van de Britse auteur Madeleine Wickham. Zij is vooral bekend geworden om haar Shopaholic-reeks. Echter heeft ze niet altijd onder haar pseudoniem geschreven. Haar eerste boek “The Tennis party”, dat ze op haar 24e uitbracht, is onder haar eigen naam uitgebracht. Daarop volgde nog 6 boeken. In het jaar 2000 begon ze te schrijven onder haar pseudoniem. Anno 2019 staat de teller op 21 boeken op naam van Sophie Kinsella.

Creativiteit heeft Madeleine altijd omringd. Ze studeerde in eerste instantie muziek, daarna verdiepte ze zich in filosofie, economie, politicologie en uiteindelijk is ze nog een tijdje werkzaam geweest als financieel journalist. Ze is getrouwd met een operazanger, die ze diverse tours heeft begeleid met haar piano.